« جمعه »

[بعد میریم پپرونی.]

به وقت جمعه~

 

[بعد میریم پپرونی.]

جمعه ها باید زیر لب آواز بخوانی
باید برای خودت قصه بگویی
جمعه ها باید حواست باشد
پنجره های اتاقت را باز نگذاری
"تنهایی" نسیم سر به هواییست؛
می آید،
می پیچد بین موهایت
و از چشمانت لیز می خورد...


| نرجس باقرزاده |

 

[بعد میریم پپرونی.]

کسی باور نمی کند
لبخندش می توانست پُلی باشد،

که جمعه را
به همه ی روزهای هفته
پیوند بزند...



| احمدرضا احمدی |

 

[بعد میریم پپرونی.]

شنبه به یادت شروع شد
یکشنبه ؛ دوستت دارم
دوشنبه ؛ دو بار دوستت دارم
سه شنبه ؛ سه بار، زیر لب
چهارشنبه ؛ چهار، با فریاد
پنج شنبه ؛ پنج هزاره، تا بهشت...
جمعه ؛ تمام عشقهای جهان مال تو
کاش هفته بیشتر بود عزیزم
کاش عددها را تا بی نهایت میشمردم ؛
و میگفتم :
دوستت دارم...
دوستت دارم...



| چیستا یثربی |

 

[بعد میریم پپرونی.]

جمعه مرد بی معشوقه ایست
با پیرهنی چروک ،
که تنهایی اش را ؛
لای شعرهایش
پک میزند.
فقط عصرها،
کمی خاکستری تر…


| محسن حمزه |

 

[بعد میریم پپرونی.]

چه خوشبخت هستید شما
اما خود نمیدانید
شما که از اندوهناکترین روزها
تنها عصرهای جمعه را به خاطر دارید.


| حسن آذری |