| به رنگ تابستان |

[بعد میریم پپرونی.]

آری تابستان است فصل محبت من به تو
نگاه گرم من به تو
لذت بخش عرق شرم تو
هدیه تابستان عشق من به تو!​

 

[بعد میریم پپرونی.]

وقتی به صدای خش خشِ قدم هایت روی برگ های پاییزی فکر می کنم ،
وقتی صورت خیس شده از باران و پالتوی سفید شده از برفت ، لبخند تلخی روی لبم می اندازد ،
و یا هنگامی که بهارِ نارنج ،
عطرت را مُدام در هوا می پاشد ،
مطمئن می شوم ،
که هیچ چیز به اندازه
تابستان،
یاد آورِ گرمایِ بودنت نیست ...!

 

[بعد میریم پپرونی.]

تابستان از کدامین راه فرا خواهد رسید
تا عطش
آب ها را گوارا‌تر کند؟

 

[بعد میریم پپرونی.]

نه ساعتی به وقت زمستان
برای احساساتم وجود دارد
و نه ساعتی به وقت تابستان
برای شوق و شور من!
همه ی ساعت های دنیا
در یک زمان به صدا در می آیند
وقتی که قرار من و تو از راه می رسد
همه ی ساعت های دنیا
در یک زمان از صدا می افتند
وقتی که بارانی ات را برمیداری و دور می شوی!



| سعاد الصباح / ترجمه: وحید امیری |

 

[بعد میریم پپرونی.]

و شهریور
عاشقی بود
مردد بین ماندن و رفتن
مسافری که
با یک چمدان می آید
و با یک چتر می رود...

‌‌
|‌‌ زکیه خوشخو |

 

[بعد میریم پپرونی.]

بیایی آرام توی فکرم
ریز ریز
از توی سرم
بیاورمت پایِ قندانِ
روی میز
پشت به پنجره ی اتاق
بریزیمت توی استکان چایم
مثل دانه های هل
مثل تکه های دارچین
مثل لیمو های امانی
که بمانی
بریزم و سربکشم تمام تو را
که مثل مزه ی خوبِ چایِ عصر یک مرداد
بمانی برای روزهای سرد بهمن ماه...



| حمید جدیدی |

 

[بعد میریم پپرونی.]

پشت خرمن‌ های گندم،
لای بازوهای بید
آفتابِ زرد کم کم رو نهفت
بر سر گیسوی گندم زارها،
بوسه‌ی بدرود تابستان شکفت...

از تو بود،
ای چشمه‌ی جوشان تابستانِ گرم
گر به هر سو خوشه‌ها جوشید و خرمن‌ ها رسید
از تو بود،
از گرمی آغوش تو هر گلی خندید و هر برگی دمید...
این همه شهد و شکر،
از سینه‌ی پر شور توست
در دل ذرات هستی نور توست
مستی ما از طلایی خوشه‌ ی انگور توست،
راستی را
بوسه‌ی تو، بوسه ی بدرود بود...؟
بسته شد آغوش تابستان
خدایا،زود بود....

| فریدون مشیری |