دلنوشته‌ی چشمان اقیانوس| نگین قاسم پور کاربر انجمن آوای رمان

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

﷽


نام دلنوشته: چشمان اقیانوس
دلنویس: نگین قاسم‌پور

دیباچه:
اقیانوسی‌ترین دل‌ها، چشم‌های تکیده دارند.
مادامی که ماه در هاله‌ای از غمِ چشمانش عذاب می‌کشد، دل‌های مرده از قبر احساس برمی‌خیزند!
نگاه‌ِ مرده‌اش در پیِ روشنایی، برای رهایی از وهم تاریکِ رویاهایش بود.
گل‌ها، در اقیانوس چشمان اشکینش حلقه می‌زند.​

 

[Hadiseh]

نویسنده‌ی عزیز؛ ضمن خوش‌آمد گویی،
سپاس از انتخاب این انجمن برای
منتشر کردن دلنوشته خود​

• بعد از به پایان رسیدن دلنوشته، لطفا در تاپیک زیر اعلام پایان کنید.
تاپیک اعلام پایان دلنوشته و اشعار | انجمن نویسندگی آوای رمان

• پس از اتمام ۱۵پارت می توانید برای نقد دلنوشته خود در خواست بدهید؛ توجه داشته باشید برای در خواست تگ هم ابتدا نیاز به در خواست نقد دارید.
تاپیک جامع در خواست نقد آثار تالار ادبیات


• برای دریافت تگ به تاپیک مراجعه کنید.
تاپیک جامع درخواست تگ تالار ادبیات | انجمن نویسندگی آوای رمان

• چنانچه از تایپ ادامه دلنوشته خود منصرف شدید، می‌توانید از طریق لینک زیر درخواست انتقال به متروکه داشته باشید.
درخواست انتقال و بازگردانی آثار از متروکه تالار ادبیات

• لطفا از نوشتن مسائل باز و خلاف عرف و قوانین
انجمن جداً خودداری کنید.

• ضمناً از کشیدن حروف و تکرار آن‌ها نیز بپرهیزید.

باتشکر | مدیریت تالار ادبیات​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

امواج نیلی در چشمان آسمان چه بی‌رحمانه اثبات شدند.
نیچه زیبا گریست؛ نیوتن اشک‌ها را ندید و سقوط سیب‌ها را نشانه گرفت.
و من پریشان‌گونه، نگاهم هنوز مات نقاشی‌است تا قاب گیرد لبخندم را... .​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

از دلتنگی مرغابی‌ها برایم بگو؛ از فانوسِ دریایی، از آن پریشان شبگرد!
آیا هنوز هم در قایق تنهایی آواز می‌خواند؟
آیا هنوز هم با حجم عظیم اشک‌هایش، اقیانوسی لاژورد می‌سازد؟​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

بغض‌های سربسته در میان آب‌ها... .
غواص تنهایی‌هایم، مرا در آغوش بگیر، مرا ببر، به دیاری که انسانی نباشد.
فرید بودن در میان اقیانوس چشمانت، چه غریبانه به دل می‌نشیند.​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

دگر بار غرق شو، در آتش دوزخ نگاهی نالان!
به کبوترها اوج پرواز ده، نگذار چو رویای اُرکایی بی‌بال در غصه‌ی پرواز بمیرد.​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

صدایی به گوش نمی‌رسد...
در این ورطه فریاد نکن؛ نامت را زمزمه نکن،
به نسیان می‌روی و پایان نزدیک است.
می‌دانی؟
غرق شدن زیباست!​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

لغزیدن در اندروایی بی‌پایان و خالی از سلوت... .
وهم تلخ واقعیت‌های دروغین، سیلی بر تمام باورهایم بود.
موج طنین فریادهایی که زمزمه می‌کند: «من زنده‌ام.»
زنده بودن دروغی بیش نبود؛
ما، مرگمان را زندگی کردیم!​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

با ریتم موج‌ها می‌رقصم!
سرود مرگ، پژواک رهایی می‌نوازد.
کفِ این اقیانوس هر لحظه پذیرای من‌ است.
آب کالبدم را متلاشی نمی‌کند؛ وهم چه چیز را می‌کشم، وقتی که می‌توانم با وال‌ها شنا کنم؟!
چه ثانیه‌ای بعد، چه روزهای بعد... .
این پای‌آگیش است.​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

وقتی به خود می‌نگرم، بی‌صداست، خالی از فروغ، خالی از من... .
خالی از انعکاس جوانه‌های گندم.
من آن اقیانوسی‌ام که در آرام‌ترین هق‌هق، مرگ وال‌هایش را به تصویر کشید.​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

زیر بارش اشک‌هایم قدم بزن؛ چترت را ببند، خیابان‌ها را مرور کن.
شمع‌ها را فوت نکن، آرزو نکن... .
در خامُشی آسمان برقص!
همان لحظه که بند بند وجودت فریاد می‌کنند؛ ثانیه‌ها را به آغوش بکش، منون پیشانی‌ات را می‌بوسد.​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

چشمانش به ژرفای اقیانوس حرف داشت و به پهنای آسمان می‌گریست.
یک‌ آن دید، دیگر مرغابی برای پرواز نبود... .
ماهی‌های آرزو مرده بودند و وهم بی‌کسی پراکنده شده بود.​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

مثل امواج یک اُرکا در عمیق‌ترین ژرفای خیالات، اقیانوسی از نانوشته‌ها دست بر حنجره‌ام گذاشت.
من در این نانوشته‌ها مرده بودم!​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

من شکنجه‌ی یک غروب غمگین برفی‌ام!
مرا جز جنون منون، سلوت نخواهد داد؛ رهانیدن آسان است، رها شدن هرگز.​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

در آغوش ابدیت لبخند بزن و در چشمان اقیانوس منعکس شو.
تو در هر زمان تنهایی!
نخواه که کسی بال و پرت شود.
روزی، موج‌ها تو را برای ساحل تعریف خواهند کرد.
​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

باران خواهد بارید... .
در یک روز که آسمان می‌گرید، چترت را فراموش کن!
قصه‌ی شب‌های بیقرار‌ی‌ام را از قطره‌ها بشنو... .
هنگامی که در میان هق هق باران، رنگین کمان‌ها می‌درخشند، مرا می‌فهمی!
غصه‌ی نبودن‌ها را نباید گریست، خاطره‌ها را در پس خیالات مرده‌ غرق کن.​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

آخرین بلورِ یخ، در میان هق هق سوزانِ ابرها خون شد!
نجوای تاریکی همچو لالایی برای تن‌های خسته بود... .
او در میان خواب‌ها مرگ را بوسیده بود.​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

دست و پا زدن در اُقیانوسِ آشناهای غریب!
تا به تاترین انسان‌ها در لایه‌های خود غرق‌اند؛ آن‌ها را به حال خود رها کنید، هم‌نفس نداشتن برایشان آسان‌تر است.​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

غامض می‌خواندنش...
هر چه چشمان اُقیانوسی‌اش پرتلاطم‌تر می‌شد، ماهی‌هایش بیشتر غرق می‌شدند!
اندوهِ غم‌های آبی را چه کسی درک کرد؟
گریه‌ی مرغابی‌ها را چه کسی دید؟
ضجه‌های شبگرد دیوانه را چه کسی شنید؟​

 

[نیلی؛نیلی؛ is verified member.]

از عمیق‌ترین افکار نانوشته‌هایش جوانه زد.
جوانه‌ای از ریشه‌ی جرح؛ ناله‌ای مولم، لالایی شب‌های بارانی‌اش بود.​